Diz Boyu Karlı Bir Gece
Dizboyu karli bir gece,
sofradan kaldirilip, polis otomobiline bindirilip, bir trenle gonderilerek bir odaya kapatilmakla başladi maceram. dokuzuncu yili biteli uc gun oluyor. koridorda,sedyede bir adam yuzunde uzun demirlerin kederi, acik agziyla sirtustu oluyor. akla yalnizlik geliyor, -igrenc ve tam, delilerin ve ölulerinkine yakin- ilki yetmiş alti gun: sessiz duşmanliginda ustume kapanan kapinin; sonra,saç bir geminin baş altinda yedi hafta. lakin yenilmedik; kafam: ikinci bir insandi yanimda. cogunun yuzunu unuttum busbutun; yalniz,cok ince, cok uzun bir burundur aklimda kalan, halbuki kac kere karşimda oturup dizildiler. bir tek kaygilari vardi, hakkimda hukum okunurken: heybetli olmak. degildiler. insandan cok eşyaya benziyorlardi: duvar saatlari gibi ahmak, kibirli, ve kelepce, zincir filan gibi hazin ve rezildiler. evsiz ve sokaksiz bir şehir. tonla umit, tonla keder. mesafeler mikroskobik. dort ayakli mahluklardan yalniz kediler. yasaklar dunyasindayim. yarin yanagini koklamak: yasak. cocuklarinla yemek yiyebilmek ayni sofrada: yasak. aranizda tel orgu ve gardiyan olmadan konuşmak kardeşinle, ananla: yasak. yazdigin mektubun kapatmak zarfini ve zarfi yirtilmamiş mektup almak: yasak. yatarken lambayi sondurmen: yasak. tavla oynaman: yasak. ve yasak olmayan degil, yureginde gizleyip elde kalabilen şey: sevmek, duşunmek ve anlamak. koridorda, sedyede oldu adam. goturduler. artik ne umit, ne keder. ne ekmek, ne su. ne hurriyet, ne hapislik, ne kadinsizlik, ne gardiyan, ne de tahta kurusu, ve ne de karşinda oturup yuzune bakan kediler, bu iş, bitti, tamam. fakat devam ediyor bizimkisi, sevmek, düşünmek ve anlamakta devam ediyor kafam, dovuşemeyişimin affetmeyen ofkesi devam ediyor. ve sabahtan beri karaciger sancimakta berdevam. NAZIM HİKMET |
|